inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1878

poëzie (nr. 4.621):

Het ledige stoeltje

Hun kind was dood, hun liefdepand; -
Ik ging tot hen, het hart vol rouwe,
En drukte stom de man de hand,
Maar dorst niet opzien naar de vrouwe.
Hij wendde ’t aanzicht van mij heen,
En weende lang en overvloedig; -
‘Ik kan u niet vertroosten, neen,
Maar wees toch redelijk en moedig!
Uw kindje is nu bij de Heer’…

‘Ja’, zei de vader, ‘maar hoe treurig:
Eergistren liep het heen en weer
En loech, en was het rozekleurig;
En nu’, zo sprak hij stiller, ‘daar,
Op ’t kerkhof ligt het kind nu neder,
En ’t klautert, tussen mij en haar,
Nooit op het kleine stoeltje weder!’

Schrijver: Frans de Cort
Inzender: Redactie, 22 mei 2022


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.995

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)