Het ledige stoeltje
Hun kind was dood, hun liefdepand; -
Ik ging tot hen, het hart vol rouwe,
En drukte stom de man de hand,
Maar dorst niet opzien naar de vrouwe.
Hij wendde ’t aanzicht van mij heen,
En weende lang en overvloedig; -
‘Ik kan u niet vertroosten, neen,
Maar wees toch redelijk en moedig!
Uw kindje is nu bij de Heer’…
‘Ja’, zei de vader, ‘maar hoe treurig:
Eergistren liep het heen en weer
En loech, en was het rozekleurig;
En nu’, zo sprak hij stiller, ‘daar,
Op ’t kerkhof ligt het kind nu neder,
En ’t klautert, tussen mij en haar,
Nooit op het kleine stoeltje weder!’
Schrijver: Frans de Cort
Inzender: Redactie, 06-05-2007
info
gedichten.nl
Geplaatst in de categorie: overlijden
Zoek naar vergelijkbare inzendingen
Deze inzending is 1724 keer bekeken
3/5 sterren met 12 stemmen.
Er zijn nog geen reacties op deze inzending.
Geef je reactie op deze inzending:
