Poëzie

1811 - 1879

poëzie (nr. 4.343):

Een oude Vrijer, zoals er velen zijn.

Een beste vent, een trouwe borst,
Een zonnestraal in ’t leven;
Een zorg, die duizend lasten torst
Voor nichtjes en voor neven.

Een bronwel van meedeelzaamheid,
Een ziel vol zelfverneering;
Een raadsman, die naar beter leidt;
Een leven vol ontbering.

Een plooier, die de rust bemint;
Een denker bij het lezen;
Een voorbestemde voogd en vrind
Van weduwen en wezen;

Een baken voor een dwaze stap;
Een walg van kwade tongen;
Geen vijand van een losse grap,
Maar wel van kromme sprongen.

Een snapper over d’oude tijd,
Niet vrij soms van vooroordeel;
Een voerman, die veel vrachtjes rijdt,
Maar niet tot eigen voordeel;

Een kinderlijke lachebek;
Een stille tranenstelper;
Voor hond en kat wat al te gek;
In de oudertaak een helper.

Een altoos wandlend recipé
Een toevlucht voor bedrukten;
Een Jan Kontent, met mos tevree,
Waar andren rozen plukten;

Een goedbloed zonder eigenbaat;
Een handlang voor geliefden;
Een wijsgeer, wie eens spijt en smaad
De dunne lokken diefden;

Een prater over dit’s en dat’s,
Een anekdotenjager;
Een aangeboren vriend van CATS;
Een schalke meisjesplager;

Een peinzer met een vol gemoed,
Soms ook met lege zakken,
Een gast, die, brandt je vuurtje goed,
Wel aanleg toont tot plakken;

Een zuchter bij het woord: 'alleen';
Een zamelaar van bloemen,
Van vogeltjes en zeldzaamheên —
Te veel om op te noemen.

Een 'oom' met lekkers in zijn zak
Voor tal van kleine vrinden,
Een man, die ’t met zijn daagse pak
Ook ’s zondags wel kan vinden.

Een hart, dat nauw de hoop zich geeft
Van ’t zoet vaarwel bij ’t scheien;
Maar licht een trouwe poedel heeft
Om op zijn graf te schreien.

1849.