De donkere veroestte blaren...
De donkere veroestte blaren maken
Aarde in November weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven
Naar de lucht, als pajongs aan een steel.
De hemel is zacht geademd blauw,
Waarover men wat witte wolkjes blies,
Die drijven aan tot eilandjes in zee,
Tot vlokjes schuim, of brede schotsen ijs,
Waarop de beren van het Noorden rijden.
Ik ga verheugd tussen de wonderen
Van schoonheid om mij heen, een eenzame;
Ik weet mijn tijd genaakt, ik val weldra,
Als een der blaad’ren, die de goede aarde dekken
Met bloed, waaruit de nieuwe lente groeit.
----------------------------------------------
Pluimieren: als veren naar beneden komen
kruiven: krullen
Pajong: Javaans zonne-of regenscherm
Schrijver: Abraham van Collem
Inzender: adm, 05-11-2007
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
Zoek naar vergelijkbare inzendingen
Deze inzending is 3185 keer bekeken
2/5 sterren met 15 stemmen.
Er zijn nog geen reacties op deze inzending.
Geef je reactie op deze inzending:
