inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1944

poëzie (nr. 3.920):

Verlaten weg

De eenzaamheid op zonbeschenen wegen
is erger dan die in de schemer sluipt,
kom haar niet op de volle middag tegen
als zij met huiverkilte uw hart bekruipt.

Zij is en is er niet, zij is doorschenen
gelijk een spooksel van het levend licht,
maar alle leven is uit haar verdwenen
en dood staart uit haar wezenloos gezicht.

Toch houdt zij u in sterke greep gevangen
en trekt een tovercirkel om u heen
en bant u buiten menselijk verlangen
en laat u met verstorvenheid alléén.

Nieuwe gedichten (1918)

Schrijver: Augusta Peaux
Inzender: Redactie, 27 mei 2020


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.468

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)