inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1830-1899

poëzie (nr. 1.151):

IN TE SPERAVI *

De wind de bomen henenvaagt,
die de armen steken uit, alsof
zij, schielijk uit het land gejaagd,
hunne erven ontliepen: bijzend stof,
en loof, dat los is, vaart gezwind,
ze volgend, in de wervelwind.

Waarheen, o bomen, vaart gij, die,
te vroeg eilaas, onterfd, onteerd,
ik een en al verhuizen zie?
Wie weet wanneer ge ook wederkeert?
Waar is het dat gij henengaat,
alhier en ons allene laat?

‘t Al mee vliegt, mee met u, en daar
en blijft, o edel boomgewas,
het nabeeld en ‘t geheugen maar
uws meiloofs, dat zo schone was:
de wind heeft u voorbij gegaan,
eenslopens, en ‘t al meegedaan.

De ziele is uit uw lijf gelicht,
geen verwe en voert ge, en donker valt,
gesperteld, onder ‘t manelicht,
de schaduwe uwer boomgestalt:
het leven is uit hage en heg,
de vriendschap en de vreugde is weg!

Wat laat gij ons? Al sparkeloos
nu, de onbewoonde nestjes, ach,
daar menig herte, bange en boos,
zijns levens hope in liggen zag,
ontloken eens en uitgebroed,
van oorverdovend veugelgoed.

Geen tortelduifse talen teer,
noch nachtegaal, noch merelaan;
‘t gekwikkwak van de kwakkel meer
en hore ik, noch de vinken slaan;
maar overal zit, ongenood,
nu kerkhofstilte en kale dood.

Wat laat gij ons? Nog vreugde? Neen,
een stom en stenig jaargetij,
te murwen door geen traangeween,
noch door wiens bede of boete ‘et zij:
tot sterke rotsen stijft het al,
geen bronne die nog leken zal.

Wat laat gij ons? Geraamten van
uwe al te onvaste aanschouwbaarheid;
geraamten, door de grafputman
hun kerkhof en de ruste ontzeid;
die, dreigend met de roeden, staan
om hongersnood in ‘t land te slaan.

Afschuwlijk is de schurde kant
des jaars, en onverbidlijk is
uw bede, o noordse dwingeland,
die grinst, in ‘s Winters wildernis:
de hope alleen, zo God mij ziet,
o Winter, die en doodt gij niet.

Ik hope in U, die middenvast,
onwandelbaar in ‘t wezen staat;
die, rondom U, dat waant en wast,
om Uwentwille, in ‘t leven laat:
ik hope in U, die tel noch tijd
en tikt, die één, die eeuwig zijt!

-----------------------------------------
* op U heb ik mijn hoop gevestigd

Schrijver: Guido Gezelle
Inzender: S.W., 8 december 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.161

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)