Poëzie

1808 - 1875

poëzie (nr. 1.213):

Speelmans-deuntje

Het mildste zonneschijntje
Verleent het landschap kleur
Noch geur,
Als ‘t gulden Rijnsche wijntje,
De roemer, dien ik beur; -
Wie zou druilen,
Wie zou pruilen,
Die ‘t zag blaken,
En mocht smaken?
‘k Roep tot morgen
Vaarwel aan mijn zorgen,
Als ik druiven-zonlicht speur!

Hoe lokt het uit mijn vedel, -
Veel bloempjes draagt in Mei
De wei, -
Die liedekens zo edel,
Dat allerzoetst gevlei: -
“Vlugge lansje,
Kom een dansje~!”
“Aardig zusje!
“Geef mij een kusje!"-
En de voetjes
Zij tripp’len al zoetjes,
IJlings zwiert een bonte rei!

Al menig scheepjes-helling
En zo ‘t pietje doet,
Ook goed!
Glijdt langs de gladde helling
Van mijn versleten hoed:-
Oude manneke,-
Nog een kanneke,-
En, mooi-Klaartje!
Nu je vaartje
Niet zal kijven,
Och! laat me bedrijven,
Speelmans knepen zijn ook zoet!