inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1865-1925

poëzie (nr. 3.682):

Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind

Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind,
het werd een spel, een lief gezeg
van andere mensen, zó is het weg
en vreemd van dat, wat nu begint,

nu dat mijn leven zal gezonken
zijn tot een ernst, die 't al beschreit
en tot één grote innigheid
van heenbeklagen gaan geslonken,

en nauwelijks een flauwe lach
gebleven is van medelijden
om wat nog even van ons beiden
opleeft in mijn gedenken, ach

hoe liefelijk, zoals wij gerust
van ons geluk waren en verkozen
ons te behoren, argelozen
in wie er nimmer werd bewust,

dat wij vrezen moesten, dat, wat gegeven,
in deemoed wilde zijn aangenomen
een zorg voor hem, die der dagen komen
goed weet; en zie, wat is gebleven?

weet ik nog, dat een hemel stil
van licht en mildheid in mij hing?
ik luister naar mijn herinnering;
een stem wegwankelt, die sterven wil.

Verzen

Schrijver: J.H. Leopold
Inzender: Redactie, 16 september 2019


Geplaatst in de categorie: spijt

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.995

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
daisy wijnia
Datum:
6 oktober 2008
ik vind het een mooi gedicht.
ik heb het voor een werkstuk gebruikt omdat het de kinderboekenweek is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)