Poëzie

1809-1876

poëzie (nr. 4.900):

Buiten

Nu rust ik uit - nu rust ik uit
In bloemen en in geurig kruid;
En nu ik u ben ingegleden,
o Donzen bed, satijnen peul*,
Nu voelen eerst mijn kranke leden,
Hoe gij mij zijt tot baat en heul.

Trouw hondje! - gij, gij wist het wel! -
Het scheen mij enkel dartel spel,
Als gij uw neusje in 't gras gingt steken: -
Maar nu, nu weet ik wat het was,
En hoe de kwalen en gebreken
Genezen door dat groene gras.

En sla 'k, zo liggend, dan mijn oog
Naar 't helderblaauw van 's hemels boog,
Om 't koestrend zonlicht in te drinken,
Dan is 't, of in die zee van gloed
Mijn ziel wil zinken en verzinken,
Tot ze in de Hemel landen moet.

Maar als dan 't oog verblind zich sluit, -
Roep ik in dankbre blijdschap uit:
Heil! dat ik nog op aard mag wezen!
Dat ik - een stumper als ik was -
Nu, haast van alle leed genezen,
Nog liggen mag in 't groene gras!

-----------------------------------
peul = peluw - kussen