Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 3.680):

De tocht naar de ster

- marslied -

Rep uit de schemer uw schuchtere voeten,
Rijs uit het dal om 't licht te begroeten.
Dat zegenrijk valt in uw schoot, -
Heel de aard gaat in bloed en in orelog onder,
Uit haar rokende as stijgt een herelijk wonder,
Dat harten de ruimten instoot: -
Die poolster zal uw leven bestieren,
Haar licht zult ge met ons vieren,
Voort! voort!

Was van uw vingers wat leeds er bleef kleven,
Grijp de smart, voor uw aanzicht geweven,
Als water om 't venster uwer ziel, -
Zet de sluizen van uw ogen wagenwijd open.
Tot het licht van die ster om uw hart is gelopen,
Als golve' om de rand van een kiel: -
Uw leven gaat omhoog naar die stralen,
Uw weg klimt op uit de dalen,
Voort! voort!

Vouw om het licht van die leidster uw handen,
Haal uw nek uit het zweet en de schande
Van uw laag-gebogen gewricht! -
Laat het juk van uw jammer uw schouders nog knellen:
De muziek van uw hart zal de optocht verzellen,
Die aanstuift als kaf tot het licht: -
Laat vieren al die vlottende teugels,
Uw ziel draagt levende vleugels!
Voort! voort!

Diep is de geul waar uw benen door trappen,
Vast is het zog, dat zuigt om de stappen
Van uwe steigerende voet, -
Lijk het heir in de afgrond dier sterre aan dwergen:
Bouw uw nobele geest als een burcht op de bergen.
Het rijzende licht tegemoet: -
Geen blikken zien terug naar beneden,
Wij graven zelve de treden,
Voort! voort!

Raap in uw vlucht hem die vóór u neerzakte.
Roep het alarm in 't hart dat verzwakte,
Of laf zich in wanhoop verschanst, -
In uw oog sta de vlam van uw schone ontroering.
Tot de lucht met het vuur uwer hete vervoering
Uw rustige morgenster kranst: -
Tot haar licht in lichter dag vergaat,
Tot gij staat in de dageraad -
Voort! voort!