De onbekende vrouw

Een mooie vrouw is langs me heen gegaan;
Heel even bleef zij staan
En keek mij aan;
Toen is zij weer haar gang gegaan.


Was zij blond
Of was zij zwart?
Ik weet niet meer.


Alleen heeft zij me 't hart
In de fluwelen avondstond
Oneindiglik gewond;
En 't doet me nu zó zeer,
Dat ik lauwe tranen weende,
Langswaar zij henen ging,
Latend ontgoocheling,
In de droeve kring,
Die rond mij hing.


Nu dool ik langs de wegen,
Het hart met stille pijn doorregen,
Omdat 'k niet weet, waarom ze m'aangekeken
Heeft en waarom deze onbekende vrouw
Zoveel rouw
In mij heeft nagelaten.

Ach, alleen weet ik dat zij henen ging
In het gesching
Van elektrieke kringen;
Hoog herrezen,
Latend in mijn wezen
De geur van haar heliotropen,
Als een rustig smartenmeer.


Junie 1914

Biografie van deze schrijver

onbekende vrouw heengegaan verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 3.512