inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1819 - 1889

poëzie (nr. 3.823):

Het visje.

't Visje dartelt in het riet,
Duikelt langs de groene zomen,
Waar de visser is gekomen,
En zijn sprongen stil bespiedt.
Zie, daar laat hij 't lokaas zakken
Aan zijn lange hengelroe;
Visje, wacht! hij wil u pakken,
Wees voorzichtig, bijt niet toe!

Maar het visje schijnt verblind,
't Springt om 't lokaas heen en weder,
Trekt het koordje telkens neder....
'k Vrees, het smaak in 't wormpje vindt.
't Dobbertje wordt sterk bewogen,
Kijk!... 't verdwijnt geheel voor 't oog;
't Visje is door de schijn bedrogen....
Flap! daar ligt het op het droog.

Visje! 't spartlen komt te laat;
Weg is thans uw zoete vrijheid;
Droefheid volgt die korte blijheid:
Waarom goede raad versmaad?
Waarom 't lokaas niet gelaten
Aan die angel, loos vermomd?
Zie nu, want geen klacht kan baten,
Wat van eigenwijsheid komt!

Schrijver: J.J.L. ten Kate
Inzender: Redactie, 16 februari 2020


Geplaatst in de categorie: moraal

2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.693

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)