De lent verschijnt
De lent verschijnt, de doren bloeit.
En haag en hegge fluistren,
De roze bot, de zonne gloeit
- De liefde is niet te kluistren.
Ze kwam als sluwe hartedief
Bij nacht tot ons getogen.
Nu lonkt ze alom als madelief
Uit duizend blanke ogen.
Er is geen struik, geen kronkelbos,
Ze zit er in verscholen,
En spreidt er mild en mollig mos,
En lacht als wij verdolen.
Ze hupt en danst als gulden straal
Door onze vensterruiten;
Ze lispt en lokt als nachtegaal
En oud en jong naar buiten.
Ik weet niet wat ik zeg of doe,
Ik smelt van weemoed benen:
Ik ben zo naar, zo vreemd te moe,
En kon van vreugde wenen!
Inzender: Redactie, 6 april 2020
Geplaatst in de categorie: jaargetijden