inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 1.284):

Mei

En door de lichtbegraasde wei,
in 't vonklend kleed van d'ochtenddauw,
komt flink en fris de fiere Mei
en blaast de luchten lind en lauw.
Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal
zwaait hij zijn groenen loverhoed
en luidend' hymnen van kristal
weerkaatsen wijd zijn morgengroet.

Met goud van vlammen, nooit geblust,
doortintelt hij de lentedag.
Hij lacht; 't is louter levenslust
en bloemenlach en zonnelach.
En de aarde deint in weelde en kracht
en breidt haar golvend groene sprei
voor d'eedle Minnaar, trouw verwacht,
de blonde Mei, de fiere Mei.

Plechtstatig stijgt een breed geruis
als traag aanzwellend orgelklank,
vol bladgefluister, beekgebruis
en licht en geur en vogelzang.
Geen harte zwijgt, hoe mat en koud,
en schel, uit alle borsten, schiet
het steeds gezongen, 't eeuwenoud
en eeuwigjonge liefdelied.

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: Redactie, 21 mei 2009


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.063

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)