inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1864 - 1924

poëzie (nr. 1.280):

Wanneer gij ...

Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil
van vuur, dan ziet uw wit gezicht mij aan
van liefde, en uw ogen zijn vol tranen.
Gij had het niet gedacht, dat zo iets was
op aarde, en uw ogen vullen zich als twee
meren, door bronnen, komend uit uw hart.
Zoals gij aan mij hangt, uw ogen maken
twee streken opwaarts naar mijn ogen.
Ik dacht niet dat er zoiets was op aarde.
En beide, dit denkend in onze breinen,
aan elkaar hangend, de armen om de hoofden,
zijn we als de zee en ’t land aan elkaar hangend,
of als de berg en ’t dal samen tesamen.

Zo ruist de zee het land een lied, zo wil
ik met een wit gezicht van hartstocht voor u
eeuwig klinken van mijne dankbaarheid.

verzamelde lyriek tot 1905

Schrijver: Herman Gorter
Inzender: adm, 22 juni 2009


Geplaatst in de categorie: erotiek

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.193

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)