De pruimenboom

Ene vertelling

Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.

Voort ging Jantje: maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen,
Voor aan op het middenpad.

Kom mijn Jantje, zei de vader,
Kom mijn kleine hartendief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.

Daarop ging Papa aan 't schudden
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

Proeve van Kleine Gedigten voor Kinderen(1778)

Schrijver: Hieronymus van Alphen
Inzender: Redactie, 30 november 2001

infogedichten.nl

Biografie van deze schrijver

pruim jantje vader

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 99 stemmen 10.925