De avond is gekomen
Het licht werd weggenomen,
Dat over de aarde lag.
Reeds duisteren de bomen -
De avond is gekomen.
En 't was nog klare dag!
De zon had hare stralen
De rijpe zomernoen
Rechtstandig neer doen dalen,
Met oogsten en binnenhalen
Had ik nog veel te doen.
Toen is mijn zon gezonken
Voor goed en onverwacht,
De bleke sterren dronken
Het hemellicht en blonken
En bloeiden in de nacht.
Ik zag het vreemd gebeuren,
De handen in de schoot,
En even moest ik treuren,
Om 't sterven en verkleuren
Van 't gloeiend avondrood.
Maar, dacht ik, God zal zorgen
Voor 't geen te velde staat,
Wat mòet, dat wòrdt geborgen,
Zo niet vandaag, dan morgen,
Als Hij aan d'arbeid gaat.
Toen heb ik mij tevreden
Tot rusten neergevleid.
Wat nood, zo hier beneden
Mijn handen 't werk niet deden?
Wat scha voor de eeuwigheid?
Laatste Verzen (1923)
Schrijver: Jacqueline van der WaalsInzender: Redactie, 4 augustus 2021
Geplaatst in de categorie: overlijden