Zie, eeuwig rustloos...
Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.
Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't eindloze opgevaren,
weer 't dreunend strand, àl naar de wil des Lots.
Wij zullen iedre slag van 't Noodlot weren;
wij zijn de toekomst, 't heden en 't voorheen;
laat de eeuwen immer wentlen, gaan en keren:
slechts wij bestaan op aarde en anders géén;
en heel het leven zullen wij beheren,
want 't gaat uit ons en 't slaat in òns alleen.
1898
De eerste verzenbundel
Schrijver: Prosper van LangendonckInzender: Redactie, 23 januari 2020
Geplaatst in de categorie: filosofie