Kinderogen
Steeds zien uit een kindergezichtje
Twee droevige ogen mij aan,
Heel stil en geduldig. Ze vragen,
Een vraag, die ik niet kan verstaan.
Waarom, o kinderogen!
Waarom uit dat bleke gezicht,
Dat bleek en onschuldig gezichtje,
Die blik op mij gericht?
Ik kan u geen antwoord geven.
Ach zie mij zo vragend niet aan!
Gij wekt in mijn harte een onrust,
Een smart, die ik niet kan verstaan.
Verzen (1900)
Schrijver: Jacqueline van der WaalsInzender: Redactie, 16 april 2021
Geplaatst in de categorie: kinderen