inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1947

poëzie (nr. 1.381):

Maannacht

De maan is achter het huis,
Nu moet gij met mij komen!
Over het bladgeruis
Zijn zilvernachtstromen...

De tuin ligt blank beneden,
Ziet gij het wel?
O! alles was tot heden,
Het héle leven, maar spel...

Kom! en geef mij de hand
En laat mij u leiden door lanen,
Waar bloemen aan de kant
Glinsteren nat van tranen.

Kom! en geef mij uw hand
En ik zal u leiden waar
Ons land als een toverland
Licht in de maannacht klaar.

De wateren zullen zwijgend zijn,
Diep met murmelend beven,
Waar ik mijn mond uw mond zal geven
Als een dronk van wijn.

Kom! en toef nu niet,
Ik wil niet langer wachten,
Ze zijn zo vele niet,
De schijnende maannachten...

De maan schijnt wonderhel,
De maan maakt àlles wakker,
De lucht is als een blauwe tent
Met duizend sterren goudelend
Boven de donkre akker....

Het hele leven was maar spel...
O kom! laat mij niet wachten,
Mijn ziel, mijn leven is voor U,
Kom met mij mee,... ik geef het U...
Kom mee... ik k á n niet wachten.

Schrijver: Frans Bastiaanse
Inzender: adm, 26 februari 2010


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 3.546

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)