Gedachten
Bij het lijk van de Eerwaarde, Geleerde Here, Adriaan Wolff
Predikant in de Beemster
Is dit mijn waarde Wolff, zo minzaam in zijn spreken!
Zo keurig in zijn smaak! zo goed – zo groot van ziel!
Zo wakker op zijn post, zo treffend in zijn preken!
Die nooit, uit vrome drift, in lage straattaal viel,
Noch ’t heilig bedenhuis ontheiligde door twisten;
Die, op ’t meest nodige, het meest heeft stilgestaan:
Is dit die grote man? die ongeveinsde Christen?
Neen, ’t is zijn lichaam slechts; hijzelf is heengegaan,
Ter plaats daar zwakke deugd, in Gods getrouwe vrinden,
Haar vrijspraak uit genade, en loon bij God zal vinden.
Inzender: Redactie, 4 maart 2010
Geplaatst in de categorie: afscheid