Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 4.781):

Blond kindje speelt piano

Blond kindje speelt piano. Plechtig staan,
Als was 't een kerk, twee kaarsen. 'T is, als ragt
'T verleden blauw nevelend op, en tracht
Naar lichte kring van 't Nu terug te gaan.

Als kwam 't van ver, hoor 'k de oude stukjes aan,
Waar zalig Mozart's kindervroomheid lacht,
En uit berijpte grasjes, rits'lend zacht,
Zilv'ren getinkel glipt langs straal van maan.

Vroom kijkt mijn kindje naar het notenblad -
'T is plots'ling, of ik 't vaak gezochte vind,

Alsof mijn moeder daar te spelen zat,
En 'k zelf weer was gelovig luist'rend kind;

En 'k zie door tover van die oude wijs
Mijn moeder jong, en mijn kindje oud en grijs.