inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1881-1924

poëzie (nr. 1.466):

Aan Oscar Wilde

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw
Waar een dichter in den tredmolen liep,
Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep,
Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.

In een tredmolen: loop, dat niet de grond
Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt;
Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt
Slaan wentlende treden uw voeten wond.

Honger en dorst, altijd de strenge cel
Enge beklemming om uw hijgen heen,
Muur noch deur wijkt voor uw gesmoord geween
En waanzin wenkt naar zijn glimlachend spel.

Wat is hier hemel? Achter 't matte raam
Een grauwe plek, eender of de zon straalt
In lente, in zomer, één of 't najaar vaalt.
Wat is hier dag? Verneedring zonder naam.

Wat is hier nacht? Schrijnende erinnering
Of droom, die nog wreder 't verleden peilt.
Wat morgen? Tijd, dat gij de celvloer dweilt.
Wat avond? Angst voor nacht en schemering.

Wie leed als Gij? Maar toch door Londen dwalend
Avond van dien dag, Holborn, Oxfordstreet,
Strand, Piccadilly, waar de weelde stralend
Van heel een wereld mijn hart duister liet,

Dacht ik: dees dag, die aan den matten morgen
Een moede avond bindt, wat gaf hij meer
Dan nieuw verlangen en al nieuwe zorgen
Om rijker kans en winst uit elke keer?

En iedre nacht, die donker overbrugt
Huivrende diepte tussen dag en dag,
Wat liet hij, droom of waak, dat bij zijn vlucht
Niet ijdel blijkt, wreedpijnend winstbejag?

Dichter van Reading, die vorstlijk beschikte
Over schatten van weelde en winst, vóór 't lot
Uw wegen wendde waar geen mens het wikte
Dat gij zoudt gaan, schamel, beschreid, bespot,

Ik heb u zó beklaagd, maar was 't geen waan?
Is één stad rijker dan uw starre cel,
Mijn leven meer dan tredmolen, die fel
Raak slaat wanneer de voeten moeder gaan?

Mijn rondte begint voor de morgen schijnt,
Jacht naar weelde en winst drijft door uur en uur
En hart en voeten in rustloze duur
Later dan 't licht boven Londen verdwijnt.

Is niet beter 't lot van wie in zijn cel
Al de ijdelheid zag van zijn bont bestaan
En heeft met machtige handen afgedaan
Wat kort bekoort en laat rustloos gekwel?

Schrijver: Jacob Israël de Haan
Inzender: Joanan Rutgers, 3 juli 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 848

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)