inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 1.532):

Nu weet ik wat het allerdroevigst is

Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat

En jeugd èn schoonheid, eer genoten is
Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
Die men beweent in rouw en droefenis;
't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat

En nimmer heeft bestaan, en als men 't weet
En toch die schone droom niet sterven laat,
Omdat men voelt, dat alles, wat bestaat,
Niets, niets betekent, vergeleken bij
Die éne grootse droom. O, dat is leed,
Waaraan 'k niet denken durf. God helpe mij!

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: adm, 17 november 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 4.147

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)