inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1886 - 1947

poëzie (nr. 1.542):

Maria zingt in gouden avondstond

Maria zingt in gouden avondstond
met blanke kele
en rode mond.
De rozen staan op hoge stelen,
een vogel luistert in het riet.
Dan sluimert 't kind in hare schoot,
haar ogen zijn van weelde groot
en in haar mond verzoemt het wiegelied.
De maanschil perelmoert in 't water,
maar in de schaduw sluipt de dood.
Gelukkiglijk, dat ziet ze niet,
dat is voor later.

Adagio

Schrijver: Felix Timmermans
Inzender: adm, 1 december 2010


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.929

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
ayleen van Hulst
Datum:
1 december 2010
Email:
ayleenepienhotmail.com
wouw, echt een prachtig gedicht. Ik zou dit gedicht wel 1000x kunnen lezen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)