Poëzie

1830-1899

poëzie (nr. 5.175):

HET OUD JAAR IS GEKIST

(01 01 1891)

Het oud jaar is gekist,
genageld en begraven;
en ‘t nieuwe, korts nadien,
kwam schielijk aan te draven.
Zo ‘t oude was, zo zal,
waarschijnlijk ‘t nieuwe zijn,
vervuld van koud en heet,
van liefkijkheid en pijn.
Een dingen wense ik u,
en mij en allen samen,
het oude jaar en ‘t nieuw
te doen, in Godes namen,
van aan de eerste dag
tot aan de laatste tuk,
ene lange keten zijn
van christenweerd geluk.
Dat is, de wille Gods
in alles ga te slagen,
en lief of leed gelijk
met kloeke moed te dragen;
want, wee of weelde, welk
van beide ‘t zwaarste last,
en ‘t ergste nagevolg,
op onze zielen tast
en weet ik! God alleen,
hij weet, en hij zal ‘t wijzen,
ik wense ‘t u en mij,
in ‘s hemels paradijze.

-----------------------------
uit: Tijdkrans (1893)