Poëzie

1873 - 1927

poëzie (nr. 1.595):

Wonder

Wonder dat in 't leven is
Voor mij zelf geheimenis,
Ik, die steeds bespeeld weer word,
Die van hoogte in diepte stort,
Wonder 'k weet u mij gemeenzaam
Zonder U voel ik mij eenzaam,
Maar waarom gij komt en vliedt
Wonder, ach, dat weet ik niet.

Vaak in mijne mijmerij
Waart gij onverwacht in mij,
'k Zong mijn lied naar uw geluid,
Zó, een jongen op zijn fluit
Blaast in vredige avondstonde
Droom'rig wijsje zelf gevonden
En van 't wonder in zijn lied
Fluit hij, maar hij weet het niet.