inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1854 - 1887

poëzie (nr. 1.611):

DE LINDEBOOM

Er stond bij gindse molen
Een linde, zwaar en groot,
Die vaak bij 't ommedolen
Mij dak en schaduw bood.

Veel heb ik in haar lommer
Gezongen en gedicht,
En drukte me elders kommer,
Dáár scheen mij 't leven licht.

'k Ben laatst, toen zorgen kwamen,
Naar de oude plek gesneld;
Maar ach, mijn hart kromp samen:
De linde was geveld.

'Men heeft u omgehouwen,
Mijn trouwe lindeboom!
Wie zal ik nu vertrouwen,
Waar ik al peins en droom?'

Ik wilde een takje breken
Van 't stervend lindehout,
Een woord tot afscheid spreken;
Daar rilde ik bang en koud.

De linde hoorde ik klagen
In felle stervenspijn:
'Ik zal na luttel dagen
Uw laatste woning zijn.'

Veertig gedichten.(1882)

Schrijver: Frederik Hemkes
Inzender: Han Messie, 1 maart 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.336

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)