inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1835 - 1915

poëzie (nr. 1.829):

ONDER 'T APPELEN SCHELLEN

De moeder zat appelen te schellen;
Mien huushouwing, docht ze, wordt groot;
Ik heb er genoeg mee te stellen,
Al hêt ook mien man goed z'n brood.

Zij zag ze um de taofel daor zitten
Zes kienders - 'en aorige trop! -
Die speulden heel zuut met de pitten,
Went ielk had z'n appeltje al op.

Ze zag op hun wengskes 'en kleurtje,
Deur 't heldere lamplicht bestraold -
Nee, docht ze, gen één bellefleurtje
Da daor ien de verte bij haolt.

Toen de oudste, het krullige Mientje,
Veur ielk nòg 'en appeltje vroeg,
Gaf ze aonstonds weer 'n hallef dozientje,
"Maor nou, zei ze, nou is 't genoeg!"

Ze had met die zes wa te stellen:
De zurg van 'en moeder is groot...
Toen rustte ze 'en bietje van 't schellen,
Lei efkes de hand' ien de schoot;

En 't heuf kwiem veurover gebogen,
En 't schiemerde haor veur 't gezicht _
Toen viel' et gordientje der ogen,
Zo zwaor van de slaop, zachtjes dicht.

Zo zat ze daor nog geen minuutje,
Of de ondeugden hadden 't gezien -
Eén lei, st! de vinger op 't snuutje
En fluusterde de andren wat ien...

En ielk dee de schoen' van de vuutjes,
Liep langzaom en stil naor haor toe,
En vroeg dan heel zuutjes, heel zuutjes:
"Zeg, mag 'k nog 'n appeltje, moe?"

As moeder dan slaopende knikte,
Alschoon ze niks heurde en niks zag,
Nam ielk da veur jao op - en pikte
Een appel - en schoot ien de lach.

Carillon, Tjeenk Willink, Zwolle, 1963

Schrijver: Bernard van Meurs
Inzender: Han Messie, 20 december 2011


Geplaatst in de categorie: humor

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.542

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
mark mertens
Datum:
21 maart 2024
In mijn kindertijd kwam er jaarlijks een vrachtwagen uit Haspengouw, om deur aan deur appels te verkopen. Voor haar groot gezin kocht ons Moe een mand vol Golden, want Jonagold moest nog gekruist worden met Golden. Als ze dan appels schilde voor m'n broer en zussen, citeerde ze uit dit mooie lange gedicht. Blijkbaar was 'Onder d'appelen schellen' lesmateriaal in de lagere school van Millegem-Mol (thans Milleke Mol). Van mijn Moe erfde ik ook de liefde voor taal.
Naam:
Beatrice bogaert
Datum:
22 oktober 2021
Hoeh mooi nostalgisch is dat gedichtje het zou leuk zijn mochten kleine kinderen weer gedichtjes opzeggen om ´proficiar´te horen.
Naam:
Petry
Datum:
4 december 2019
Dit versje droeg ons mam voor onder de afwas.(jaren 60/70) Ze had haar manier van vertellen en als ik dit versje zo lees, doe ik dat op haar manier.
Mooie herinneringen aan de versjes van ons moeder.

"Als moeder dan sloapende knikte...." Ik hoor het haar zeggen.
Naam:
Marie-Louise
Datum:
24 maart 2019
Tijdens mijn Middelbare Schooltijd in Brabant was dit gedicht, omdat het heel eenvoudig laat zien, een goed beeld gaf van de moeder in die tijd, heel goed te begrijpen. Een warme moeder, zoals ik zelf ook had. Van huis uit was me wel geleerd om te lezen. Boeken waren vlak na de oorlog heel duur en mijn vader, die kapper was, knipte zes heren om een boek voor ons te kopen. Daar moet ik nog geregeld met veel liefde aan denken. Wat een gedicht, als thema van de boekenweek, in me teweeg brengt en me weer heeft laten beleven is geweldig fijn.
Naam:
Jan van Deuren
Datum:
24 november 2016

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)