inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1844 - 1914

poëzie (nr. 2.138):

Gelijk een vogel

Gelijk een vogel moede nederstrijkt
Op 't nestje in loovren veilig weggeborgen,
En 't kopje slapend buigt totdat de morgen
Blij uit haar lichte wolkwaranden kijkt,

En zachtjes zegt: ‘mijn hele hemel prijkt
Alreê met rozen van mijn liefde en zorgen...’
En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen -
Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt! -

Zo strijk ik telkens, Liefste, moede neder
Op 't nestje van uw liefde, tussen lover
Van fijne huislijkheid, en als ge u over

Mij neigt na rust, ontwaakt mijn ziel of teder
Haar wekte morgenglans tot Dag van Zegen -
Zij stijgt in 't licht het Licht der Liefde tegen

Serena (1898)

Schrijver: Marie Boddaert
Inzender: adm, 24 april 2013


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 825

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)