inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1899

poëzie (nr. 2.233):

DE NACHT IS STILLE

De nacht is stille, geen gerucht
Verneemt mijn luistrend hart;
Het lover hangt, de staande lucht
Is als bevrucht met smarte.

De bloemen dromen, fluisteren niet;
Ze schijnen lang gestorven.
Gene starre door het duister schiet:
Ach, zijn ze ook gestorven?

Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom
Zou niets in mij meer blaken?...
Mij drukt als lood een kille schroom,
Ach, zou de dood genaken?...

Schrijver: Emanuel Hiel
Inzender: Redactie, 15 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 364

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)