inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1878- 1929

poëzie (nr. 2.292):

De nacht, de zwoele nacht

De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen.
Terwijl een schijnen-rijke wâ mijn brein omwindt,
komt uit de diept geen dageraad mij tegen-langen,
omvangt me een woel'ge duisternisse die mij bindt.

Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden;
geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood.
Ik ben alleen, bij holle ontstentenis van lijden,
ik ben niet meer dan lijdelijk een moeder-schoot.

Schrijver: Karel van de Woestijne
Inzender: Redactie, 6 januari 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 714

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)