Poëzie

1893 - 1920

poëzie (nr. 2.360):

De eenzame

Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild,
Moet ik om u de barre nacht vervloeken?
Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken,
Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt.

Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild...
Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken
Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken
Nu weer mijn droom bij 't wreed herdenken rilt?

Ach neen, dit bitter leed kan niets verzoeten,
Alles wakkert de brand der angsten aan:
Het is een hel waarin mijn ziel moet boeten.

En toch: de dood durf ik niet binnengaan
Want ook daar zal 'k dat bleek gelaat ontmoeten
Dat eindloos schreit om pijnen droef doorstaan.