AFSCHEID
Hier ben ik weer,
De najaarszon die wolkgedoofd
Het bronzen loof in ’t hoge hout
Boven ons hoofd
Daglang belichtte zilverkoud,
Viel aan de steile hemel neer
En overstroomt de grond met vloeibaar goud:
Hier ben ik weer!
Ik moest door ‘t bloedewarme bad
Terug, tot u, ‘k weet niet waarom –
Maar voor de korte scheemring kom
En dan de nacht,
Treed éens nog tot mij langs het oude pad
En spreek geen woord, maar glimlach zacht
Zoals gij placht.
Berusting die ons zomerwoon
Zolang omsluipt
En met haar vale kille draden
Al nader-wevend ons bekruipt,
Zag ik van-ver, een bleke hoon,
In de spelonk der diepe paden, -
Zelfs zij was rood en schoon!
Ik weet de zomer is voorbij,
Mijn hart roept niet terug om Mei,
En dit is dan de avondzon –
Maar o
Vertoon u laatst in ’t klare vuur
Van dit hel uur,
Of ik u zó
Onthouden kon!
Stemmen
Schrijver: P.C. BoutensInzender: brentjes, 13 juli 2014
Geplaatst in de categorie: afscheid