Poëzie

1868 - 1947

poëzie (nr. 2.690):

De dans der bladeren.

‘Dans nu in de ronde ring,
Ronde ring van rode bladeren,
Dans nu in de ronde ring!
Zomer werd herinnering’....
‘Dans nu in de ronde ring’
Zingt de wind, ‘wanneer ik zing’
En de rode ronde bladeren
Dansen in de wijde kring,
Zingend: ‘winter zal nu naderen,
Laat ons gaan waar zomer ging!’
't Rode ronde beukenlover
Van de tak en twijg bevrijd
Trekt de najaarswegen over
In de wilde kring gereid,
En de wind die het geleidt
- Ongebonden vagebonden
Die voor kort elkander vonden,
Samengaan voor korte tijd -
Doet ze dansen in de ronde,
Ronde aan ronde en kring aan kring;
‘Dans nu’ zingt hij ‘als ik zing:
Nieuwe vreugde wordt gevonden,
Zomer werd herinnering!’
Maar de logge en zware blaren
Van kastanje en van plataan
Trekken met de stoet niet mede,
Willen liever rust en vrede
Dan te zoeken de gevaren
Van dat zwervende bestaan,
Van die kleine blijde stoeten;
Die zo los van zin en voeten
Even maar elkaar ontmoeten
En met vreemden verder gaan;
Die in wijde vrije kringen
Springen, als de wind gaat zingen,
Andre zon en zomergloed
Met verlangen tegemoet...

Maar... wanneer de maan komt stijgen
En de wilde wind doet zwijgen,
Vallen ze, waar wind ze bracht;
En zij worden, wat zij waren,
Willoze opgejaagde blaren,
Die daar onder vreemde bomen
Van verloren zomer dromen,
Die geen zomer meer zal wekken,
Die de kille sneeuw zal dekken
In de witte winternacht.