DRAAIKOLKEN
Draaikolken van dit leven,
zuig mij naar de dood.
Zie hoe tere bloesem
in een vrouwenschoot
welken moet door woorden
of een valse grijns.
Sleep mij naar het einde,
vraag mij geen accijns
voor goedkoop genoegen.
Lach niet om mijn leed,
als gij ’t innigst leven
zelf met voeten treedt
is voor U een wonder
slechts pervers gebaar...
Chansons, Gedichten en Studentenliederen (1948)
Schrijver: Pim ScheltemaInzender: Redactie, 29 mei 2016
Geplaatst in de categorie: moraal