inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1878- 1929

poëzie (nr. 3.262):

Weer rijst het

Weer rijst hier uit de diepste grond
naar 't holle duister van mijn mond
en streeft naar nieuwe luister,
gelijk naar nieuwe bloesem streeft
de knop die teer in dauw-licht beeft,
en stralend uit de boezem leeft
der aarde, diep en duister.

'k En durf te spreken, waar ik wou
het woord bewaren, dat ik hou
ten troost van dode wanen,
o Deemoed... - Maar ik zie de dag
veel schoner dan 'k hem immer zag:
van zeven-kleurig goud, door 't rag
der wimpers, klaar van tranen.

Schrijver: Karel van de Woestijne
Inzender: Redactie, 27 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 257

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)