inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 4.780):

Nu weet ik wat het allerdroevigst is.

Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat

En jeugd én schoonheid, eer genoten is
Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
Die men beweent in rouw en droefenis;
't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat

En nimmer heeft bestaan, en als men 't weet
En toch die schone droom niet sterven laat,
Omdat men voelt, dat alles, wat bestaat,
Niets, niets betekent, vergeleken bij
Dien éne grootse droom. O, dat is leed,
Waaraan 'k niet denken durf. God helpe mij!

Sonnetten

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: Redactie, 30 oktober 2022


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 4.953

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)