Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 4.257):

Dan lachte zij: O jou geleerde ! / Nu slaapt ze in Brahman, veilig voor altijd

Dan lachte zij: O jou geleerde ! Wat
Weet meer dan ik van 't Brahman zo'n brahmaan?
Het is mijn thuis, ik kom er net van daan,
De Schone Slaapster van jouw Lotusstad.

Stil leg ik in de ziel je heel mijn schat
Van zelfgeschouwde God, geen mensenwaan:
Hoor, nu ik wakker ben, mijn fluist'ren aan,
Niet 't plechtigst org'len van de Oepanishad.

Dat roek'loos rodeln op kometenslee
Langs steile parabolen brengt gevaar,

En deft'ge mars van sterrendéfilé,
Hoe geeft het jou genot, niet-militair?

Neen, sluit je baan, en laat je veilig denken
Om mij, je zon, in vrome cirkel zwenken.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - -
dit sonnet is het 2e in de cyclus: Bevrijding

Nu slaapt ze in Brahman, veilig voor altijd

Nu slaapt ze in Brahman, veilig voor altijd;
En ‘k weet dat, blij, haar mijn terugkomst vindt,
Als eens de dood, Bronwaarts stormende wind,
Mijn ziel, een droppel God, voor goed bevrijdt

Van zweven tussen aarde en eeuwigheid,
Als ’t Wezen schijn van splitsing overwint,
En ‘k voor altoos ben bij mijn sprookjeskind,
Tot zalig één aan ’t hart van God gevlijd.

Nu zwerft de weemoed van zijn mens’lijk zelf,
Zilv’ren herinn’ring, door ’t verleden rond,

En zoekt, angst’ge komeet in zwart gewelf,
De sterrewoorden van haar sprookjesmond,

En ‘k tracht te vinden in oudheilig boek,
Wat eens door haar ik had; en ‘k zoek – ik zoek –

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
dit sonnet is het 3e in de cyclus: Bevrijding