Sonnet (Gezwinde grijsaard die op wakkre wieken staag)

(opgedragen aan zijn afwezige verloofde Christina van Erp,
met wie Hooft 3 maanden later in 1610 in het huwelijk zou treden.)


Gezwinde grijsaard die op wakkre wieken staag*
De dunne lucht doorsnijdt, en zonder zeil te strijken*
Altijd vaart voor de wind, en ieder na laat kijken,
Doodsvijand van de rust, die woelt* bij nacht, bij dag,

Onachterhaalbre Tijd, wiens hete honger graag*
Verslokt, verslindt, verteert al wat er sterk mag lijken
En keert en wendt en stort Staten en Koninkrijken;
Voor iedereen te snel, hoe valt gij* mij zo traag?

Mijn lief, sinds ik u mis, verdrijve* ik met mishagen
De schoorvoetige Tijd, en tob de lange dagen
Met arbeid avondwaarts; uw afzijn valt te bang.

En mijn verlangen kan de Tijdgod niet bewegen*.
Maar ‘t schijnt* verlangen daar zijn naam af heeft gekregen,
Dat ik de Tijd die ik verkorten wil, verlang*.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

op wakkre wieken staag - op altijd snelle vleugels
zonder zeil te strijken - zonder het zeil neer te laten
woelt - vooruitsnelt
wiens hete honger graag - wiens grote, gretige honger
valt gij - lijkt gij
verdrijve - breng door
bewegen - bewegen tot meer spoed
't schijnt - het schijnt dat
verlang - verleng

Biografie van deze schrijver

tijd verlangen verlengen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 102 stemmen 33.012