Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 4.820):

Nu ligt mijn leven als een stille plas

Nu ligt mijn leven als een stille plas,
een vlak, blauw water op een grote hei,
Dat rustig opziet uit een lijst van gras
En riet: een hemelspiegel klaar en blij.

Mijn willen en mijn wensen stierf in mij,
En wat bevreesd en wat onrustig was,
Ging met mijn laatste diepe smart voorbij,
Waarvan ik kalm en oud en wijs genas.

Mijn ziel ligt als het vlakke water stil,
Dat zelf niets zijn en niets bereiken wil,
Maar, wat het ziet, eenvoudig wedergeven.
Ook ik wil niets in eigen ogen zijn.
Maar als een hemelspiegel klaar en rein,
De wil van God vervullen in mijn leven.