Poëzie

1876-1931

poëzie (nr. 4.719):

Herfstliedje

Vaarwel, vaarwel.
De laatste bladren bruinen,
De zon verguldt de tuinen,
en maakt hun sterfuur hel.
Vaarwel, vaarwel.

O, schoonste groet,
Van reislust, zuidelijke oorden,
Van afscheid aan het Noorden,
Of zich een vogel spoedt,
O, schoonste groet.

Groet van de dood,
Reeds stalwaarts gaan de kuddden,
en wie de takken schudden
Hun geurt en bloost de schoot:
Groet van de dood.

Vaarwel, vaarwel.
Reik mij uw handen, beide,
Die wenkt en die zal scheiden,
En heilgen wij tot spel
't Vaarwel, vaarwel.