Poëzie

1767 - 1840

poëzie (nr. 4.931):

HET KLEINE VEILIGST

Vergaren de grimmige wolken haar macht;
Doorkruisen haar pijlen de donkere nacht;
Ontworstlen de stormen van 't noorden hun band;
Bezwijken de wouden, voor de eeuwen geplant?

Laat grimmige wolken zich scharen in 't perk;
Laat vliegen de pijlen van 't kampende zwerk;
Laat storten de wouden, als 't Noorden ontwaakt:
Geen kommer die 't nederig hutje genaakt!

Staan bloedige helden van ere beroofd;
Zien vorsten de glans van hun tronen gedoofd;
Ontvaren de rijke, met ijlende vlucht,
De schatten, daar angstig een wereld naar zucht?

Laat bloedige helden de lauwer ontstaan;
De glans van de zetel der vorsten vergaan;
En vlieden de schatten, daar 't alles om zwoegt:
Wat heeft hij te zorgen, die 't Kleine niet genoegt!