Poëzie

1830-1899

poëzie (nr. 4.812):

Slaaplied

„Waait mij nu zoetjes, o zuchtende winde;
wiegt mij en douwt mij dat zuilende kind;
speelt om zijn wichtelijk aanzichtje en laat
Jesuken rusten; het slapen nu gaat.

Palmen, die roerende en wagende zijt,
stilt om mijn kindeke uw takken ’nen tijd;
engelkens zoetjes, ach, Jesuken wilt
slapen: uw’ tonge en uw’ harpe nu stilt.

Vogelkes zwijgt, die daar huppelt en springt;
dauwdruppels, zoetjes en belt noch en klinkt;
zonne, uw machtige stralen verfrist:
’t kindeke Jezus . . . in slape . . . nu is ’t!”