inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1835-1894

poëzie (nr. 155):

Zoals ik eenmaal beminde (immortelle C)

Zoals ik eenmaal beminde,
Zo minde er op aarde nooit een.
Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde,
Slechts harten van ijs en steen.

Toen stierf mijn geloof van vriendschap,
Mijn hoop en mijn liefde verdween.
En, zoals mijn hart toen haatte,
Zo haatte er op aarde nooit een.

En sombere, bittere liedren
Zijn aan mijn lippen ontgleên.
Zo somber en bitter als ik zong,
Zo zong er op aarde nooit een.

Verveeld heeft mij eindelijk dat haten,
Dat eeuwig gezang en geween.
Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg,
Zo zweeg er op aarde nooit een.

snikken & grimlachjes

Schrijver: Piet Paaltjens
Inzender: Nicole, 31 december 2002


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 5.040

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Frank Vercruysse
Datum:
22 april 2012
Piet Paaltjens is een van mijn favoriete dichters geweest uit mijn humaniora tijd . Zeker met Zoals ik eenmaal beminde , haalt hij het egocentrisme van de mens met diepte naar boven. ik vind het een heel toepasselijk gedicht voor onze 21 ste eeuw samenleving in Europa !
Naam:
Nelleke
Datum:
31 januari 2003
Email:
noraatje_1999yahoo.com
Heel erg indrukwekkend.
Vooral als je de achtergrond van de dichter enigszins kent.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)