inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 4.892):

Zielekreet

Ik ween in donk're nacht en eenzaamheid.
Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit.
Ze schreit gelijk een kindeke van dorst
Schreit naar de weelde van de moederborst,
Als Babels Joden, uit Jeruzalem
Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom,
Gelijk een bruidje naar haar bruidegom:
Zó weent mijn stem.

Ik schrei naar U, o Heer, die verre zijt,
Gelijk een schaapje naar de herder schreit,
Gelijk een kind, dat honger heeft, naar brood,
Gelijk een levensmoede naar de dood,
een afgejaagde hinde naar de bron,
Gelijk een kwijnend plantje naar de zon
Als Rachel wenende te Bethlehem:
Zó weent mijn stem.

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: Redactie, 18 maart 2023


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.665

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jan Jacob Krediet
Datum:
18 maart 2023
Dit mag wat mij betreft een toonzet worden, heb zelf net ook een lied geschreven, embargo tot Hemelvaartsdag, complimenten voor deze tekst, www.janjacobkrediet.nl

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)