Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 249):

Vliegende bloem uit glanzen van opaal

Vliegende bloem uit glanzen van opaal,
Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht
Van tropenzon de vlinder, even licht,
Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.

Dreigt vijandschap uit schaduw, op eenmaal
Laat hij zich vallen, vouwt zijn glorie dicht,
En tussen kleurloze vermolming ligt
Uitgedoofd 't brokje zon, onvindbaar-vaal.

Wegvlind'rend uit mijn Brahman's wereldvuur,
Zweeft in Zijn licht door mijn eigen natuur
Mijn ziel, die Hem weerkaatst in poëzie.

En loert verstand afgunstig, dor en grijs,
Dan praat ik deeglijk, gewichtig en wijs,
Stil-blij verscholen in mijn mimicry.