inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1924 - 1950

poëzie (nr. 331):

De buigzaamheid van het verdriet

in een wereld van louter plezier
kwam ik haar tegen, glimlachend,
en ze zei: wat liefde is geweest
luister ernaar in de bomen
en ik knikte en we liepen nog lang
in de stille tuin.

de wereld was van louter golven
en ik zonk in haar als een lijk
naar beneden het water sloot
boven mijn hoofd en even
voelde ik een vis langs mij strijken
in de stille zee.

dag zei ik tegen haar dag kom
ik je nog eens tegen, glimlachend
maar de wind blies weg
haar gezicht in het water
en ik knikte en ik werd onzichtbaar
in het stille leven.

-------------------------------------------------------
uit: 'Het innerlijk behang en andere gedichten', 1952.

Schrijver: Hans Lodeizen
Inzender: V.W., 2 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 150 stemmen aantal keer bekeken 66.445

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Luc M.
Datum:
7 maart 2017
Zelfde thematiek als "die avond en die roze" van G. Gezelle. Verlangen en verlating. Beide ontroerend mooi.
Naam:
Jos
Datum:
17 december 2015
Heel mooi sterke thematiek almachtige alliteraties +4
Naam:
Lautje
Datum:
9 juni 2013
prachtig
Naam:
sanne
Datum:
29 augustus 2004
Email:
sanne_vanreybrouck
Het gedicht is massas mooi.
Ik ken iemand die net gestorven is en het gedicht heeft me sterkte en een mooiere kijk op het leven gegeven. Ja hè, iedereen moet eens sterven en het lot heeft bepaald dat het voor mijn maat op 29 augustus was...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)