inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1844 - 1914

poëzie (nr. 5.200):

Avond aan ‘t strand

Nu is ’t of alles rusten wil,
De hemel wijd en de duinen stil,
En ’t dorpje in ‘t duin gezeten,
Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot,
En wat venstertjes blozend nog van rood,
Door zonne in ‘t west vergeten.

En naast de duinen de grote zee,
Zo droomrig loom of zij zachtjes mee
Wil slapen en niet meer zingen;
Haar scheepjes, gevlijd op hun schaduw, dicht
Aan ‘t strand, veel bruine rankheid in ‘t licht,
Dat laatst uit de kim komt dringen.

Door het domm’len en dromen gaat
Een even herleven: kindergepraat,
Hoog - en dan weg, een geklater
Van rijke blijheid, die nog eens laat
Klinken goudklankjes door ‘t avondlaat...
Als een lach door de scheemring gaat er.

Stil en stiller, lomer, loom...
Duinen vaag in het dauwgedoom,
Dorpje met lichte blode;
Kloppende klompjes dof in de straat...
- Over heel het natuurgelaat
Rust: de dag is gevloden.

Schrijver: Marie Boddaert
Inzender: Redactie, 5 januari 2024


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 6.700

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)