Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 412):

Wakker worden

Door lichte dromen straalt de lichte morgen,
En streelt mij zoals moeder deed, en legt er
Een bloem van zon op de oude sprei, en vlecht er
Het dierbaar beeld van verre kinderzorgen.

En 'k ben weer kind, - niet beter - ach! niet slechter
Ook dan thans, en schoolziek heb ik 't hoofd geborgen,
Diep onder 't dek voor 't bange uur verborgen - -
't Is lang geleen: - ik ben mijn eigen rechter!

Wij allen talme' aan de' ochtend van ons leven
En bergen 't schreiend hoofd voor 's levens school: -
Waar is onze angst - waar onze jeugd gebleven?

Doch wie, die eens als kind voor 't leven school,
Heeft het bij ramp en leed zoveel gegeven,
Dat hij niet zwerv' en snikk' en eeuwig dool'!