Poëzie

1829-1861

poëzie (nr. 4.402):

Ter herinnering

[Aan mijn vriend Mr. E. H. S’Jacob
Naar Batavia vertrekkende]

’k Zal niet schreien en niet klagen,
Stille smart is – diepe smart;
’k Wil de last des afscheids dragen,
Moedig als uw manlijk hart.
Maar een korte, vrome bede,
Maar een handdruk zij mijn groet:
Lieve zwerver, ga in vrede,
Met uw God en met uw moed!

Lievling van uw trouwe vrinden,
Wees de lievling der Fortuin;
Vriendschap – liefde moogt ge vinden
Maar gedenk aan Hollands duin.
Blijf de kracht der jonge jaren,
Blijf die onbedorven geest,
En dat edel hart bewaren,
Dat ons dierbaar is geweest!

Wij, wij zullen menigmalen
Spreken van de verre vrind,
Van zijn droomen en verhalen,
Van zijn lach, die harten wint,
En in droevige ogenblikken
Zal een trouwe groet misschien
Uw geliefden wel verkwikken
Met een droom van wederzien.

Want – wij blijven u verbeiden,
Ach, het is nog veel te vroeg,
Dierbaarste, om voor goed te scheiden,
En – wij zijn nog jong genoeg...
Maar zovelen zijn gebleven,
Velen hebben niet gewacht:
Goede reis dan voor dit leven
En voor ’t andere: Goede nacht!